Τι διαφορά έχουν τα Τέμπη;

  

του καθηγητή Ηλία Φιλιππίδη 

16-10-25

Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας, όπου θεοί και δαίμονες συνεργάσθηκαν τόσο μεθοδικά για το καλό ενός λαού. Αυτό έγινε στην Ελλάδα στις 23:18 της 28^ης Φεβρουαρίου του 2023. Εκείνη την νύχτα άλλαξε η μοίρα του Ελληνικού λαού. Από την κοιλάδα των Τεμπών μέσα από τα συντρίμμια των τραίνων πέταξαν στον ουρανό 57 άγγελοι, οι περισσότεροι των οποίων ήταν νεαρά αγγελούδια. Αυτοί οι άγγελοι προστέθηκαν στα άλλα Αγγελικά Τάγματα του Ουρανού και σχημάτισαν το Ενδέκατο Αγγελικό Τάγμα. Είναι το ελληνικό τάγμα του Ουρανού και έχουν αναλάβει την αποστολή, με εντολή του Θεού, να προστατεύουν και να εμπνέουν τον Ελληνικό λαό. Να τον αφυπνίσουν και να τον  οδηγήσουν σε μία νέα ιστορική εποχή, στην ελληνική γη της Επαγγελίας που είναι η δημιουργία ενός δημοκρατικού και δίκαιου Ελλαδικού κράτους και μία νέα έκλαμψη του διαχρονικού και οικουμενικού Ελληνικού πολιτισμού.

Γιατί όμως αυτή η υμνολογία; Πολλοί διερωτώνται και ερωτούν, άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι εκ του πονηρού: «νεκρούς είχαμε και στην Μάνδρα και στο Μάτι. Στο Μάτι μάλιστα οι νεκροί ήταν διπλάσιοι. Μήπως τελικά οι αντιδράσεις για το έγκλημα των Τεμπών κρύβουν πολιτικά και μάλιστα κομματικά κίνητρα;»

Το ερώτημα για μας είναι: Μπορεί να υπάρξει μία αντικειμενική απάντηση;

Α. Αν οι αντιδράσεις είχαν κάποια κομματική υποκίνηση, δεν θα μπορούσαν τα επωφελούμενα κόμματα να συγκεντρώνουν αντίστοιχο μέγεθος πλήθους, έστω το μισό, για τους δικούς τους σκοπούς; Όχι μόνο δεν μπορούν να συγκεντρώσουν 1,5 εκατομμύριο υπογραφές, όχι μόνο δεν μπορούν να κινητοποιήσουν κόσμο μέσα σε ελάχιστες ημέρες και σε όλα τα μέρη του κόσμου, όπου υπάρχουν Έλληνες, αλλά επιπλέον βλέπουν ανταγωνιστικά αυτό το αυθόρμητο και ακηδεμόνευτο λαϊκό κίνημα και ασφαλώς το ζηλεύουν. Πολύ θα ήθελαν να είναι αυτά οι καθοδηγητές του, αλλά δεν διαθέτουν ούτε το ελάχιστο απόθεμα αξιοπιστίας, για να έχουν τέτοιες φιλοδοξίες και ασφαλώς δεν θα είχαν καμμία επιτυχία.

Β. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες τραγωδίες, όπου υπάρχουν και εκεί εγκληματικές πολιτικές ευθύνες, στο έγκλημα των Τεμπών δεν ανακατεύθηκε καθόλου η φύση. Ήταν ένα απολύτως προβλέψιμο και αμιγώς πολιτικό έγκλημα. Μάλιστα το σωματείο των Σιδηροδρομικών, με αφορμή παρόμοια αλλά μικράς κλίμακας συμβάντα, είχε επανειλημμένως προειδοποιήσει τον αρμόδιο υπουργό, ότι είναι θέμα χρόνου να συμβούν χειρότερα, λόγω μη εγκαταστάσεως του συστήματος Τηλεδιοικήσεως της Συμβάσεως  717/2014. Ασφαλώς ευθύνεται προσωπικά και ο σταθμάρχης Βασίλης Σ. ΑΛΛΑ ήταν ένας άνθρωπος του Δημοτικού σχολείου, ο οποίος είχε προσληφθεί στον ΟΣΕ ως αχθοφόρος, για να κουβαλάει βαλίτσες. Όμως είχε ως άστρο το κόμμα. Όταν το 2021 προκηρύχθηκε διαγωνισμός για πρόσληψη νέων σταθμαρχών με όριο ηλικίας τα 42 χρόνια και με τεχνική προϋπηρεσία, ο Β.Σ. σε ηλικία 59 ετών υπέβαλε αίτηση και ώ του θαύματος, προσελήφθη!! Βεβαίως και προβλεπόταν εκπαίδευση 6 μηνών, όταν στην Γερμανία χρειάζονται 3 χρόνια. Πρωτοδιορίσθηκε σταθμάρχης Καλαμπάκας, όπου περνά ένα τρένο την ημέρα. Προφανώς δεν άντεχε την μοναξιά και σε 10 ημέρες μετατέθηκε στον Σταθμό της Λάρισας, όπου περνούν 80 επιβατικά τρένα συν τα εμπορικά. Πριν τις περικοπές υπηρετούσαν μαζί 2 υπάλληλοι, τώρα θα ήταν μόνος του…Δεν άργησε να γίνει το κακό, είχαν περάσει μόνο 40 ημέρες από την έναρξη των καθηκόντων του στην Λάρισα. Να γιατί πρόκειται για ένα αμιγώς πολιτικό, σχεδόν εκ προμελέτης πολιτικό έγκλημα.

Γ. Το έγκλημα των Τεμπών είναι ένα έγκλημα τριών πράξεων και όχι μιάς: πρώτα το δυστύχημα, μετά η προκλητική προσπάθεια συγκαλύψεως του εγκλήματος, η οποία συνοδεύθηκε και από μία αήθη εκστρατεία δυσφημίσεως των συγγενών των θυμάτων και των συνηγόρων τους. Τελικά το έγκλημα ολοκληρώθηκε με την ολοκληρωτική απαξίωση της δικαιοσύνης και την απόδειξη της απολύτου εξαρτήσεως του δικαστικού συστήματος από μία διεφθαρμένη και ανάλγητη εξουσία.

Δ. Οι επιπτώσεις του εγκλήματος των Τεμπών στην ψυχολογική αντίδραση του λαού μας είχαν μία ιδιαίτερη βαρύτητα. Όταν το μάγμα ανέρχεται στο εσωτερικό ενός ηφαιστείου, αυξάνει η πίεση και καταλήγει στην έκρηξη. Καθόλου δεν ξεχάσθηκαν οι προηγούμενες τραγωδίες, δεν πήγαν χαμένες. Αντιθέτως προκάλεσαν μία σωρευμένη πίεση στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού μας και οδήγησαν το θυμικό του στην τελική του έκρηξη. Είναι αυτό που λέμε για την τελευταία σταγόνα και δεν ήταν σταγόνα, ήταν πάντως αυτή που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει.

Το συμπέρασμα είναι ότι το έγκλημα των Τεμπών λειτούργησε  ως μία κατακλυσμιαία καταιγίδα, ή οποία έπεσε  πάνω στο Ελλαδικό κράτος και το ξεγύμνωσε τελείως.

Ε. Τέλος, η μεγάλη ειδοποιός διαφορά είναι, ότι το έγκλημα των Τεμπών λειτούργησε, ως ειδικό προσκλητήριο για την νεολαία μας. Η κραυγή θύματος, λίγα δευτερόλεπτα προτού πεθάνει: «Δεν έχω οξυγόνο» έγινε το σύνθημα που εξέφραζε την αγωνία των νέων μας για το μέλλον τους.

Μία επιζήσασα φοιτήτρια, σχεδόν σαν να αισθανόταν ένοχη, έβγαλε το πρώτο μεγάλο συμπέρασμα από την ζωή της: «Από τύχη ζούμε!» Αυτό το αποκαρδιωτικό συμπέρασμα, που είναι εντελώς αναντίστοιχο προς την ζωντάνια της ηλικίας της, έβγαλε μία νέα κοπέλα για το τί σημαίνει να ζεις στην Ελλάδα, σε μία χώρα που δεν μπορεί να διασφαλίσει ούτε την βιολογική μας υπόσταση. Ο καθένας από εμάς, το καθένα από τα παιδιά μας θα μπορούσε να μπει σε μία πλαστική σακούλα ως απανθρακωμένο πτώμα. Έτσι τα νεαρά θύματα των Τεμπών που ξεκινούσαν την ζωή τους με τις σπουδές τους, ενώθηκαν με όλα τα παιδιά της Ελλάδας και έγιναν η φωνή τους. Στην πραγματικότητα οι νεκροί είναι αυτοί που φωνάζουν για τους ζωντανούς. Το σύνθημα: «Μέχρι τέλους» που βγήκε από τις συγκεντρώσεις της νεολαίας μας στην πλατεία Συντάγματος,  ενώνει τους νεκρούς με τους ζωντανούς, εκφράζει την αποφασιστικότητα της νεολαίας μας και γίνεται αίτημα του λαού μας για κάθαρση και για την δημιουργία ενός κράτους που θα σέβεται τον πολίτη και θα επενδύει στο μέλλον των νέων μας.