ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ της Ελληνολογίας για την 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

του καθηγητή Δρα Ηλία Φιλιππίδη

Συμπατριώτες,
διανύουμε την 200στή επέτειο της προετοιμασίας
της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας του 1821.

     Στις 14 Σεπτεμβρίου 1814 ιδρύθηκε στην Οδησσό της Ρωσίας η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ. Μέσα σε 7 χρόνια σπάρθηκε σε ολόκληρο τον Ελληνισμό ο σπόρος της Εθνεγερσίας και στις 25 Μαρτίου 1821 ξεφύτρωσε από την αιματοβαμμένη γη μας το βλαστάρι της Ελευθερίας.

      Διακόσια χρόνια αγωνίστηκε ο Ελλαδικός Ελληνισμός μέσα από θριάμβους και τραγωδίες να δημιουργήσει ένα βιώσιμο, σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Όμως, αν ο Χ. Τρικούπης είχε πει το 1893 «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν», εμείς σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι απέναντι στην ιστορία μας να ομολογήσουμε : «Δυστυχώς αποτύχαμεν».

         Σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται σε μία περιδίνιση παρακμής. Βεβαίως οι ευθύνες του πολιτικού μας συστήματος για την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας είναι τεράστιες.         Δυστυχώς η δημοκρατίας μας δεν απέκτησε την ωριμότητα, που αντιστοιχεί σε 200 χρόνια ζωής. 
     Πάντα ήταν αδύνατη, στρεβλή και λειτουργούσε ακόμη και κατ’ επίφασιν, ως εικονική πραγματικότητα, η οποία μας έδινε την ψευδαίσθηση της δικής της υπάρξεως και του δικού μας εκσυγχρονισμού.
     Ως λαός κάναμε το λάθος να πιστεύουμε, ότι η δημοκρατίας είναι ένα καταναλωτικό αγαθό, ένας αυτόματος μηχανισμός, την ευθύνη της λειτουργίας του οποίου φέρει αποκλειστικώς ο πολιτικός κόσμος.

        Ποτέ δεν συνδέσαμε την λειτουργία της δημοκρατίας με τις έννοιες της συλλογικότητας, της υπευθυνότητας, της συμμετοχής και της αξιοκρατίας.
     Σήμερα, δεν γνωρίζουμε πότε θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση, δεν γνωρίζουμε, αν θα μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε όλες τις συνέπειες της κρίσεως, δεν γνωρίζουμε ποιές είναι οι προϋποθέσεις ενός αναπτυξιακού άλματος, δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πατρίδας μας.
     Όσο και αν δεν υπάρχει εθνική συναίνεση για τον τρόπο αντιμετωπίσεως της κρίσεως, θα πρέπει τουλάχιστον να συμφωνήσουμε σε τρία βασικά θέματα:
α. ότι χρειάζεται ένα νέο Ξεκίνημα, όσο γίνεται από μηδενική βάση.
β. ότι ακόμη και αν βρεθεί η τέλεια κυβέρνηση, ακόμη και ο ίδιος ο Θεός να κατέβει, τα προβλήματα που έχουν σωρευθεί, είναι τόσα πολλά, πολύπλοκα και περιπεπλεγμένα, έχουν τόσο πολύ κακομορφήσει, που είναι αδύνατον να αντιμετωπιστούν πλέον χωρίς την ενεργοποίηση του Λαού, δηλ. του καθενός από εμάς.
γ. ο Λαός μας δεν πρέπει να τρέχει πίσω από τις πολιτικές εξελίξεις είτε αυτές είναι οι καλύτερες είτε οι χειρότερες. Χρειάζονται  ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ  ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ. Ο Λαός μας πρέπει να πάρει πρωτοβουλία γιαυτό που μπορεί να κάνει και αυτό είναι η ενεργοποίηση των ΤΟΠΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ.
     Ένα και ένα κάνουν δύο. Αν θέλουμε μια ουσιαστική και αποτελεσματική δημοκρατία, αν θέλουμε να βγούμε από το τέλμα της παρακμής, αν θέλουμε η Ευρώπη να σέβεται την πατρίδα μας, πρέπει να εγκαταλείψουμε την παθητικότητα, στην οποία είχαμε εθίσει τον εαυτό μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι τα «κοινά» είναι και δική μας υπόθεση.
      Oι τοπικές κοινωνίες πρέπει να λειτουργούν, όπως η αγορά της αρχαίας ελληνικής πόλεως, δηλ. ως εστίες πολιτισμού και προβληματισμού, ως κυψέλες τοπικής οικονομίας και αναπτύξεως, ως κέντρα κοινωνικής συσπειρώσεως και τέλος ως διαφανή βουλευτήρια πολιτικής συμμετοχής και διαπαιδαγωγήσεως του λαού μας.

    Αν η αγορά της αρχαίας πόλεως ήταν το κέντρο της ζωής της, η ακρόπολις ήταν η ψυχή της, διότι εκεί βρίσκονταν τα ύψιστα ιερά της και φυλασσόταν το θησαυροφυλάκειό της.

       Σήμερα η ακρόπολις του Ελληνισμού είναι η ταυτότητα και ο πλούτος του διαχρονικού πολιτισμού μας από την μυθολογία, την μακραίωνη γλωσσά μας, από τον Όμηρο μέχρι τον Σεφέρη και τον Ελύτη, τον Θεοδωράκη και τον Χατζηδάκη, τον Βαμβακάρη, και τον Τσιτσάνη, τα δημοτικά μας τραγούδια και τους λαϊκούς μας χορούς. Με αυτά τα πολύτιμα «τζιβαϊρικά» θα πάμε στο μέλλον. ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ!
     Ας οργανωθούμε λοιπόν στις Τοπικές κοινωνίες συγκροτώντας Δίκτυα συνεργαζομένων φορέων σε ισότιμη και αυτόνομη βάση και με άξονα τον αστείρευτο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ.
filippidis103@yahoo.gr