Το ιστορικό πλοίο «Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑΣ» κινδυνεύει να βυθισθεί.

του καθηγητή Δρα Ηλία Φιλιππίδη

1.Η σειρήνα της κρίσεως………

     Σε περίπτωση κινδύνου οι σειρήνες των επιβατικών πλοίων εκπέμπουν διαφορετικά μηνύματα με διαφορετική συχνότητα και διάρκεια ήχων αναλόγως του είδους του κίνδυνου και της αντίστοιχης εντολής προς το πλήρωμα και τους επιβάτες.
     Το ιστορικό κρουαζιερόπλοιο «Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑΣ» έχει πέσει σε τυφώνα και κινδυνεύει να βυθισθεί.
     Η σειρήνα του ηχεί συνεχώς. Όμως πιστοί στα ιστορικά μας πεπρωμένα «γέφυρα», πλήρωμα, επιβήτορες ( ή νταβατζήδες ) και επιβάτες εκπέμπουν μηνύματα και συμπεριφέρονται κατά τρόπους, οι οποίοι κυμαίνονται μεταξύ ποικιλίας, αντιφάσεως, μοιρολατρίας και εμφυλίου πολέμου.
     Τα αντιφατικά μηνύματα της σειρήνας ερμηνεύονται ως εξής:
«Έλληνες ψυχραιμία! Μην ακούτε τους καταστροφολόγους. Όσο είμαστε εμείς στην εξουσία, το χρέος ήταν βιώσιμο. Ούτως ή άλλως η ρότα του πλοίου είναι δεδομένη. Τα Μνημόνια ήταν η μόνη λύση, εκτός από το τρίτο που δεν το υπογράψαμε εμείς… Αν κάνετε υπομονή, εσείς όχι εμείς, θα έλθουν τα ναυαγοσωστικά των ξένων επενδυτών να μας σώσουν. Δεν υπάρχει εναλλακτική διαδρομή!»
Προφανώς αυτός ο καπετάνιος ήταν ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ ή……
     Σε λίγο ακολουθεί άλλο μήνυμα:
«Έλληνες, πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες! Αυτή η ρότα του πλοίου δεν είναι η σωστή, μας οδηγεί στην καταστροφή. Εμείς θα την αλλάξουμε στην διαδρομή. Μη μας ρωτάτε προς ποιά κατεύθυνση, δεν ξέρουμε ακόμη. Τα σαΐνια μας το ψάχνουν. Εξάλλου είμαστε νέοι, έχουμε όλη την ζωή μπροστά μας. Θα μάθουμε και θα βρούμε τις λύσεις. Αν δεν αντέχετε, πάρτε δύναμη από την δική μας αισιοδοξία. Έχουμε περίσσευμα…»
     Προφανώς πρόκειται για Συριζαίο καπετάνιο.
Σε λίγο ακούγεται ο ήχος μιας ντουντούκας που δεν προέρχεται από την γέφυρα. Το μήνυμα είναι διαφορετικό:
«Προλετάριοι, είναι αλήθεια, αυτή η διαδρομή οδηγεί στην καταστροφή. Μόνο εμείς μπορούμε να σας σώσουμε. Όμως εσείς πρέπει να κάνετε την αρχή. Πρέπει να πετάξετε όλους τους αξιωματικούς της γέφυρας στην θάλασσα. Να αναλάβετε την διακυβέρνηση εσείς, δηλ. το ηρωικό μας κόμμα, το μόνο που ξέρει το συμφέρον σας. Εξάλλου εμείς δεν κάνουμε πειράματα, έχουμε την σοφία του μεγάλου μας γκουρού, του προφήτη όλων των αδυνάτων του κόσμου, του Κάρολου Μαρξ»...
     Προφανώς προέκυψαν κάποιες αντιδράσεις, στο μήνυμα του ΚΚΕ, διότι σε λίγο ακούσθηκε πάλι η ντουντούκα: «Ναι, τα σοβιετικά καθεστώτα κατέρρευσαν αλλά το ποτάμι της ιστορίας δεν γυρίζει πίσω. Τώρα η Ελλάδα με την κρίση έχει την δυνατότητα να γίνει η νέα πατρίδα του σοσιαλισμού…».
     Δυστυχώς η μαρξιστική αριστερά ζει στον δικό της κόσμο και έχει μετατρέψει την πολιτική σε μεταφυσική και υποκατάστατο θρησκείας. Το συμπέρασμα είναι, ότι, αν πρόκειται να γλυτώσουμε από την σφοδρότητα του τυφώνα, δεν αποκλείεται η Ελλάδα να βουλιάξει από την ανικανότητα, την ασυνεννοησία και την ιδιοτέλεια του πολιτικού μας συστήματος.

2.Το τριπλό πρόβλημα της Ελλάδας

     Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα τριπλό πρόβλημα, προτού καν επιχειρήσει να αναλύσει την φύση της κρίσεως που περνά.
Το τριπλό πρόβλημα αφορά όχι την ιδιοσυστασία της κρίσεως αλλά την διαχείριση της.
Το πρόβλημα της διαχειρίσεως της κρίσεως κλιμακώνεται σε τρία επίπεδα που είναι:
α. η ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού
β. η έλλειψη συνεργασίας μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και
γ. η έλλειψη μιας συγκλίνουσας και στέρεης πατριωτικής ιδεολογίας. Είμαστε ένα πλοίο χωρίς τρόπιδα ( καρίνα), με αποτέλεσμα τα κύματα της όποιας καταιγίδας να επιδρούν απάνω μας με πολλαπλασιαστική δύναμη.
     Ως λαός έχουμε χάσει το αρχέγονο ένστικτο της συλλογικότητας και της επιβιώσεως. Είμαστε ένας λαός σε παρακμή, μία κοινωνία σκορπιοχώρι με εξηρτημένο πολιτικό σύστημα.
     Η ρίζα του προβλήματος είμαστε τελικά εμείς ο ίδιος ο λαός. Ένας λαός που από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα κλυδωνιζόμαστε ανάμεσα σε δυο αντιφατικές ψυχολογικές τάσεις: την φιλαρχία, την μωροφιλοδοξία, την προπέτεια και την πολιτικολογία από την μια, την πολιτική ανωριμότητα, την κοινωνική ανευθυνότητα, την απροθυμία συνεργασίας και την ανικανότητα προγραμματισμού από την άλλη.
     Μια πρώτη συνέπεια της χαμηλής «κατά κεφαλήν καλλιέργειας» του λαού μας (Χρ. Γιανναράς) είναι, ότι δεν μας υπολογίζουν ως λαό ούτε ο ξένος παράγοντας ούτε οι ίδιοι οι πολιτικοί μας.
     Μας αντιμετωπίζουν ως ιθαγενείς και ως αναλώσιμο είδος.
Το συμπέρασμα είναι ένα: όσο δεν ξυπνάει ο λαός μας, ο τόπος μας δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα!
     Όμως έχουμε παγιδευθεί σε ένα φαύλο κύκλο: ενώ λέμε ότι όλα τα προβλήματα μας ανάγονται στο έλλειμα παιδείας, είναι βέβαιο ότι ούτε ο ξένος παράγοντας ούτε το πολιτικό μας σύστημα θα θελήσουν να εξυψώσουν ποιοτικά τον λαό μας.
Χρειαζόμαστε έναν ΝΕΟ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟ.
     Αυτή η προσπάθεια δεν πρόκειται να ξεκινήσει από το πολιτικό μας σύστημα ούτε καν από την διανόηση αλλά μόνο από τις τοπικές κοινωνίες και τις κοινωνικές πρωτοβουλίες.

filippidis103@yahoo.gr