Pages

Τρίτη 3 Απριλίου 2018

Ο Αμβρόσιος και οι κίνδυνοι της δημοκρατίας !....

ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Οι απαράδεκτες δηλώσεις του Αμβρόσιου, οι κίνδυνοι για την δημοκρατία και η κατάσταση της Ευρώπης, με βάση την συνέντευξη του καθηγητή κοινωνιολογίας Ηλία Φιλιππίδη στην δημοσιογράφο Κατερίνα Πολύζου της ΕΡΑ Χανίων στις 13-3-18.

Ερωτ: Πως κρίνετε την απόφαση του Δικαστηρίου για την αθώωση του Μητροπολίτη Αμβροσίου Αιγιαλείας;

Απαντ: Οπωσδήποτε οι εκφράσεις που χρησιμοποίησε ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος κατά των Ομοφυλοφίλων και πολύ σκληρές ήταν και ιδίως ανεπίτρεπτες για ένα Ιεράρχη.

Ερωτ: Γιατί αθωώθηκε, δεν έπρεπε να εφαρμοστεί ο Νόμος, ο οποίος καταδικάζει όχι μόνο τις πράξεις αλλά και τις εκφράσεις μίσους;

Απαντ: Ο Αμβρόσιος αποδείχθηκε ανίκανος να ξεχωρίσει τους ανθρώπους από την λογική ενός Νόμου. Από ψυχολογικής πλευράς ο Αμβρόσιος εξέφρασε την οργή του βασικά κατά ενός αμφισβητούμενου νόμου, ο οποίος αποσκοπεί στο να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην ανεκτικότητα απέναντι στις κοινωνικές μειονότητες και τις προσωπικές επιλογές. Αλλά επειδή ο Αμβρόσιος προφανώς στερείται παιδείας, αντί να επικρίνει τον Νόμο, τα έβαλε με τους ανθρώπους που έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό.

Ερωτ: Γιατί θεωρείτε αυτόν τον Νόμο ως αμφισβητούμενο;

Απαντ: Από νομικής πλευράς το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο ήταν επαρκές για την προστασία κάθε θιγόμενου πολίτη. (π.χ. εξύβριση). Θα μπορούσαν να τροποποιηθούν ορισμένες διατάξεις. Όμως ο λεγόμενος Αντιρατσιστικός Νόμος εισήχθη από το εξωτερικό και με βασικό σκοπό να ποινικοποιήσει την αμφισβήτηση του εβραϊκού Ολοκαυτώματος και τον Αντισημιτισμό. Έτσι δημιουργούνται μέσα στον χώρο του Δικαίου θέματα ταμπού και μάλιστα με δυσδιάκριτα όρια του τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται, ανάμεσα στην προστασία ενός αγαθού και την ελευθερία του λόγου, ακόμα και την κριτική. Το συμπέρασμα που βγάζω ως κοινωνιολόγος, είναι ότι για διαφόρους λόγους αυξάνει μέσα στις δυτικές κοινωνίες ο βαθμός μιας γενικευμένης έντασης και προφανώς οι Δικαστές δεν ήθελαν να πάρουν την ευθύνη, να ενταχθούν και αυτοί μέσα σε αυτό το κλίμα, το οποίο θα επιδεινωνόταν από τυχόν καταδίκη ενός Μητροπολίτη….

Ερωτ: Όμως κε Καθηγητά, θεωρείτε ότι έτσι έκλεισε το θέμα;

Απαντ: Συμφωνώ μαζί σας, δεν έκλεισε. Είναι θέμα Εκκλησίας. Πρέπει να συγκληθεί η Ιεραρχία και να υποχρεώσει τον Μητροπολίτη Αμβρόσιο να παραιτηθεί λόγω προκλήσεως αναταραχής στην κοινωνία μας, πράγμα που ζημιώνει την Εκκλησία. Έστω να παραιτηθεί λόγω γήρατος. Ου γαρ έρχεται μόνον…..

Ερωτ: Υπάρχει γενικότερο πρόβλημα με την άνοδο της ρητορικής του μίσους και της Ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα, γιατί γνωρίζουμε από την πρόσφατη ιστορία μας, ότι αυτό το κλίμα ανέδειξε τον Χίτλερ με τις γνωστές συνέπειες και την κατάλυση της δημοκρατίας.

Απ: Βέβαια και η άνοδος του Ναζισμού στην Γερμανία έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες εκείνης της εποχής, όπως τα λάθη των Συμμάχων μετά την νίκη τους στον Α Παγκόσμιο πόλεμο αλλά κρατάμε ως δεδομένο, ότι η κοινωνικοποίηση και η πολιτικοποίηση του μίσους αποδυναμώνουν την δημοκρατία. Πρέπει σε κάθε εποχή να διαβάζουμε τα σημεία των καιρών. Σήμερα η Δημοκρατία κινδυνεύει όχι από μία αλλά από τρεις πλευρές:

α. από την πλευρά της Άκρας Δεξιάς, είτε με ευθεία αμφισβήτηση της δημοκρατίας είτε εμμέσως με την ταύτιση του κράτους με την βία

β. από την νεοφιλελεύθερη πολιτική της παντοδυναμίας των «αγορών» και των τραπεζών και

γ. από την μεταμοντέρνα αριστερά, η οποία κηρύττει τον πόλεμο κατά κάθε έννοιας γενικής ταυτότητας.

Έτσι κυριαρχεί στον χώρο του δημόσιου λόγου, των ΜΜΕ και της παιδείας η πολιτική ορθότητα της αποφυγής των παραδοσιακών όρων συλλογικότητας, όπως είναι οι έννοιες του έθνους, του λαού, της πατρίδας ακόμη και της κοινωνίας. Σε αυτό το σημείο συμφωνούν οι μοντέρνοι διεθνιστές με την Μάργκαρετ Θάτσερ: «Δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν μόνο άτομα».

Ερωτ: Πράγματι, η εξατομίκευση της σύγχρονης Δυτικής κοινωνίας οδηγεί τον άνθρωπο στον καταναλωτισμό και την απομόνωση. Κατ΄αυτό τον τρόπο είναι πιο εύκολο για το οικονομοκεντρικό παγκόσμιο σύστημα να ελέγχει τον άνθρωπο όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά. Οι επιθυμίες στον άνθρωπο είναι κάτι το σχετικό. Οι διαφημίσεις, η κοινωνική σύγκριση, η επίδειξη εντάσσουν τον άνθρωπο μέσα σε ένα ελεγχόμενο σύστημα, όπου αποφασίζουν τα όποια συμφέροντα και όχι ο άνθρωπος. Πως μπορούμε να αντιδράσουμε σε αυτή την κατάσταση;

Απαντ: Μπορούμε να αντιδράσουμε πρώτα ως άτομα και μετά και ως λαοί, ο καθένας με την ιδιαιτερότητα του. Το κλειδί είναι το ερώτημα, από πού αντλεί ο κάθε άνθρωπος την ευτυχία του. Με βάση τις προτεραιότητες του ελληνικού πολιτισμού η ψυχική υγεία και η συνειδησιακή ισορροπία, αποτελούν προϋποθέσεις για την πολιτική ανεξαρτησία του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει, ότι ο άνθρωπος πρέπει να αντλεί την ευτυχία του από τον εαυτό του, τους συνανθρώπους του, την φύση, τον πολιτισμό του και τον Θεό, εφόσον πιστεύει. Τονίζω το τελευταίο, διότι πιστεύω, ότι ο Αμβρόσιος δεν μπορεί να είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Άρα είναι ένας αποτυχημένος άνθρωπος, που δεν ξέρει τι θα πει αγάπη. Άρα δεν μπορεί να αποτελεί πρότυπο για τους πιστούς. Πρέπει να παραιτηθεί. Εμείς οι Έλληνες ζούμε στην ομορφότερη ίσως χώρα του κόσμου. Μόνο αυτός ο λόγος θα αρκούσε για να είμαστε ευτυχισμένοι.

Ειδικά η Κρήτη είναι ένας παράδεισος. Κρητικός που αντλεί την ευτυχία του όχι από την ομορφιά του τόπου του και από τον πολιτισμό του αλλά από το πόσοι τουρίστες θα έλθουν φέτος και από το πώς θα κλέψει τα πρόβατα του συγχωριανού του, δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος άνθρωπος και δεν αγαπά την Κρήτη.

Ερωτ: είναι γεγονός ότι η δημοκρατία βάλλεται από ακραία κόμματα και νοοτροπίες σε όλη την Ευρώπη. Πως ερμηνεύετε αυτή την τάση και πως θα μπορούσε να ανακοπεί;

Απαντ: Είναι μεγάλο πρόβλημα και σχετίζεται με την γενικότερα κρίση του Δυτικού πολιτισμού. Κυριαρχεί μία γενικευμένη ένταση και επιθετικότητα, όλοι εναντίον όλων. Αυτή η ένταση δημιουργείται και από αυτούς που δεν σέβονται τους άλλους και προκαλούν αλλά και από αυτούς που αγανακτούν και επιτίθεται κατά των πρώτων. Γενικά έχει χαθεί το μέτρο και ο σεβασμός για τον άλλο. Θα έλεγα ότι έχει χαθεί ακόμη και η αυτοεκτίμηση. Στις «παρελάσεις υπερηφάνειας» οι ομοφυλόφιλοι θέλουν να εκδηλώσουν την ελευθερία τους, όμως αντιδρούν προκλητικά σαν να θέλουν να εκδικηθούν όλη την κοινωνία. Αυτό είναι κατανοητό λόγω της μακροχρόνιας καταπίεσης τους. Αλλά με την προκλητικότητα καταλήγουν στην αυτογελοιοποίηση και αναπαράγουν οι ίδιοι αυτόν τον φαύλο κύκλο της επιθετικότητας. Ασφαλώς δεν είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος για να ενισχύεται η ανεκτικότητα, την όποια υποτίθεται ότι θέλουν να διδάξουν.

Δυστυχώς πάμε στο άλλο άκρο: από την απολυτότητα και τον αυταρχισμό του παραδοσιακού συντηρητισμού στην επιβολή της ανατρεπτικής πολιτικής ορθότητας, η οποία έρχεται να δημιουργήσει ένα σαρωτικό βραχυκύκλωμα με την παγκοσμιοποίηση. Ψυχολογικά η επιθετικότητα των σημερινών ανθρώπων οφείλεται στην αβεβαιότητα για το μέλλον και την διάλυση του κοινωνικού ιστού.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η δημοκρατία προϋποθέτει την ύπαρξη «πόλεως» δηλ. μιας συνεκτικής κοινότητας, ένα κοινό τόπο και βίο ανθρώπων που βιώνουν καθημερινά την δημοκρατία. Σήμερα οι εκλογές έχουν καταντήσει να λειτουργούν ως «crash test» των δημοσκοπήσεων, εάν τις επιβεβαιώνουν ή τις διαψεύδουν, διότι περιορίζονται στην κατανομή των εδρών μεταξύ των κομμάτων και όχι στην έγκριση ή την απόρριψη ενός πολιτικού προγράμματος.

Δεν είναι τυχαίο, ότι έπειτα από 8 ολόκληρα χρόνια σαρωτικής κρίσεως ακόμη δεν έχει υπάρξει ένα σφαιρικό και μακροχρόνιο αναπτυξιακό σχέδιο. Το 2012 ο Κωστής Χατζηδάκης και ο Γιάννης Στουρνάρας συμφωνούσαν σε τηλεοπτική εκπομπή, ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα θα έλθει από τις ξένες επενδύσεις και όχι από κρατικά προγράμματα. Αυτό είπαν, συνέβαινε μόνο στις χώρες του Σοβιετικού μοντέλου!!!

Ο Γιάννης Στουρνάρας σε μία άλλη περίπτωση είχε δηλώσει, ότι δεν τον ενδιαφέρει, εάν οι τράπεζες είναι ελληνικές, αρκεί να είναι αποτελεσματικές. Τελικά ούτε ελληνικές είναι ούτε αποτελεσματικές.

Ερωτ: Ξέρουμε πια, πως λειτουργούν οι ξένες επενδύσεις.

Αγοράζουν ελληνικές μονάδες μισοτιμής με δάνεια από ελληνικές τράπεζες ακόμη και με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Ακολουθούν η μείωση του προσωπικού και οι φορολογικές ελαφρύνσεις ή και απαλλαγές.

Άλλα και η Γερμανία έχει πρόβλημα. Αυτή η γενική πολιτική της λιτότητες εφαρμόζεται και στην Γερμανία. Οι συνταξιούχοι πιέζονται. Οι μισθοί για πάνω από μία δεκαετία έχουν καθηλωθεί. Τώρα τελευταία δόθηκαν κάποιες αυξήσεις. Θα μπορέσει η Ευρώπη να αναπτυχθεί μέσα στην παγκοσμιοποίηση;

Απαντ: Πολύ δύσκολα. Η παγκοσμιοποίηση προβάλλεται σχεδόν ως φυσικός νόμος αλλά μεθοδεύεται από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο απορρίπτει τα σύνορα, τους πολιτισμούς, τις ανεξάρτητες πολιτικές κυβερνήσεις, το εθνικό φρόνημα των λαών. Έτσι η παγκοσμιοποίηση, ακόμη και αν έχει ορισμένα πλεονεκτήματα, έχει εξαντληθεί οικονομικά, ενώ λειτουργεί ως οδοστρωτήρας για τους πολιτισμούς.

Ερωτ. Με ποιο τρόπο μεθοδεύεται;

Απαντ: Διαμορφώνεται ένα σύστημα παγκόσμιας οικονομικής εξαρτήσεως και επιτηρήσεως των πολιτών μέσω των τραπεζών, οι οποίες κλιμακώνονται σε ένα κάθετο ιεραρχικό σύστημα πυραμίδας. Το ορατό τμήμα της πυραμίδας φθάνει μέχρι την βαθμίδα των λεγομένων συστημικών τραπεζών. Οι ανώτερες βαθμίδες χάνονται μέσα στον λαβύρινθο των off shore εταιριών και των funds. Ο απώτερος στόχος είναι η παγκόσμια διακυβέρνηση (global governance), η οποία προτίθεται, να επιβάλλει ένα αυστηρό σύστημα οικονομικού ελέγχου για την ασφάλεια όχι των πολιτών αλλά των επενδυτών. Η ασφάλεια των καταθέσεων θα αντικατασταθεί από την ασφάλεια των επενδύσεων με κατάργηση του επιχειρηματικού κινδύνου. Η όποια ζημία θα μετακυλείται στην χώρα υποδοχής και θα καλύπτεται από τους φορολογουμένους!

Ερωτ: Υπάρχει το ενδεχόμενο οι λαοί της Ευρώπης να αντιδράσουν;

Απαντ. Οι λαοί αρχίζουν να συνειδητοποιούν το πρόβλημα και ιδιαίτερα οι Έλληνες, ότι η κρίση δεν έχει μόνο τα εσωτερικά της αίτια αλλά οφείλεται και στις μεθοδεύσεις των «Δανειστών», οι οποίοι μας θέλουν γυμνούς, διότι αποβλέπουν στο «οικόπεδο».

Δυστυχώς όμως οι αντιδράσεις δεν είναι ενιαίες. Διασπώνται ανάμεσα στην αριστερά και την άκρα Δεξιά. Οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης εκμεταλλεύονται ακόμη και το πρόβλημα των προσφύγων –μεταναστών. Οι Γερμανοί βιομήχανοι έδωσαν εντολή στην κα Μέρκελ να τους φέρει ένα εκατομμύριο ξένους εργάτες. Η κα Μέρκελ. τους «έφερε» χωρίς να πληρώσει ούτε ένα ευρώ. Αρκέσθηκε να πει δημοσίως «Είσαστε καλοδεχούμενοι!». Εκατοντάδες χιλιάδες Ασιάτες και Αφρικανοί ξεκίνησαν με κάθε μέσο ακόμη και με τα πόδια, για να φθάσουν στην Γερμανία, πολλοί πνίγηκαν και η Ελλάδα υφίσταται τις συνέπειες. Ενώ η Γερμανία θα μπορούσε να παραλάβει, ακόμη και να επιλέξει όσους μετανάστες ήθελε κατευθείαν από τους καταυλισμούς της Τουρκίας. Οι Γερμανοί είναι brutal και στην εξωτερική και την εσωτερική τους πολιτική. Τους ξέρω καλά. Μετά την ενοποίηση τους, τους έχει καταλάβει πάλι η έπαρση και ο κερδοσκοπικός εθνικισμός. Την Ευρώπη τη θέλουν ως Lebensraum (ζωτικό χώρο).

Ο γερμανικός εθνικισμός χωρίζεται σε δύο τάσεις:

  • τον οικονομικό εθνικισμό της ευρωπαϊκής επικυριαρχίας με φορέα την ελίτ και 
  • τον λαϊκό εθνικισμό, που παίρνει πολιτικό χαρακτήρα με το υπερδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για την Γερμανία», η οποία έχει φθάσει στο 16%!

Ερωτ: Η Ευρωπαϊκή ιδέα θα πρέπει να ενισχυθεί και να μπορέσει να ξεπεράσει αυτές τις φυγόκεντρες τάσεις. Θα μπορέσει;

Απαντ: Το χάσμα διαπερνά ολόκληρο το πολιτικό φάσμα της Ευρώπης. Ειδικά στην Γερμανία φοβάμαι, ότι θα μείνει αγεφύρωτο για το προβλεπτό μέλλον, από την στιγμή που ο λαϊκός εθνικισμός έθεσε θέμα προστασίας της γερμανικής ταυτότητας έναντι του κινδύνου αλλοτριώσεως του πληθυσμού από τους μετανάστες. Ποιός θα ενδιαφερθεί τελικά για τη δημοκρατία, οι απόγονοι των μουσουλμάνων προσφύγων, οι εθνικιστές ή οι διεθνιστές του φτηνού εργατικού δυναμικού;

Ερωτ: Να ευχηθούμε η Ευρώπη να βρει τον δρόμο της και να αναδειχθούν νέοι πολιτικοί με ευρωπαϊκό και δημοκρατικό όραμα;

Απαντ: Ας ευχηθούμε για μία Ευρώπη των λαών, των πολιτισμών και των εργαζομένων.

email: filippidis103@yahoo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου